Abstract:
Мақалада келесі мəселелер қарастырылған: репатрианттардың əлеуметтік, физикалық жағдайларда өз
уақыттарын игеруі жəне шекараларын ұлғайтуы, оларды белгілі бір кезеңдерге координациялау жүйесін
құру жəне осы бағыттарға, кезеңдерге өздерін ғана бейімделіп қана қоймай, туған-туыс пен өскелең
ұрпаққа да бағыт-бағдар бере білу. Сонымен қатар Қазақстан Республикасына оралған
қандастарымыздың, немесе отандастарымыздың, басым көпшілігінің мамандық бойынша жұмысқа орналаса
алмауы, олардың жағдайы кəсіби миграцияға дейінгідей болмауы. Алайда жоғарыда аталған деректер
оралмандар тарапынан өздерін жоғары ұстауы жəне бағалауы жайында куəлік етеді, дегенмен жергілікті
халықтың ұстанымы мен көзқарасына бұл фактілер сəйкес емес жəне қарама-
қайшы келеді, сондай-ақ бұл жағдайлар əлеуметтік-экономикалық, күрделі моральдік, мəдени
келеңсіздіктерге түрлі деңгейлердегі (əкімшілік, құқық қорғау органдары) қоныстанған соң ұрындыруы
ықтимал — əрине, оралмандар тарапынан жергілікті тұрғындармен немесе халықтар арасында кəсіби
тəжірибе мен білімді салыстыра келгенде Қазақстан Республикасымен тыс жерде
жинақталған тəжірибе мен білімде алшақтық жоқ деген пікір қалыптасқан. Осы ерекшеліктер байланысын
ескеру тек оралмандарға ғана тиесілі емес, сондай-ақ қызығушылық тудырған мемлекеттік мекемелер мен
ұжымдарға келеңсіз жағдайлардан өту жолында жəне Қазақстан қоғамына
сəтті интеграциялануына мұрындық болуы тиіс.
